Herken je dat: je zou zo graag nieuwe dingen proberen, op avontuur gaan. Doen wat je diep van binnen echt graag wilt… Maar je angst houdt je tegen. Wat als er iets gebeurt? Wat als het mis gaat?
Mijn moeder heeft dit jaar de stap genomen om op safari te gaan. En niet zomaar op safari. We deden een self drive door Namibië en Botswana. Wat betekent dat wij als twee dames alleen, deze enorme landen hebben doorkruist in een 4×4 truck. Door afgelegen gebieden zonder telefoonbereik, ver weg van de bewoonde wereld. We hadden allerlei redenen kunnen bedenken om het niet te doen, maar we hebben het toch gedaan! En wat ben ik trots op mijn moeder! Deze tekst schreef ik in Afrika nadat we samen een enorme rots hadden beklommen:
Wat ben ik trots op mijn moeder in Afrika! Ze doet het gewoon maar! Ze probeert alles: van een app op mijn telefoon die ze niet kent, tot de bluetooth verbinding maken terwijl ze nog steeds niet goed begrijpt wat het is, coördinaten invoeren in de GPS, links rijden van de weg, de grote stad uit rijden in die enorme truck, het Afrikaanse Engels dat men hier spreekt pogen te verstaan en terug spreken terwijl ze beter Frans en Duits kent dan Engels, vanavond hebben we zelfs een enorme rots beklommen…. Ze probeert het allemaal en het lukt nog aardig goed ook!
Ze had ook kunnen zeggen:
Ik weet het niet.
Doe jij het maar.
Dit durf ik niet.
Ik heb het nog nooit gedaan.
Ik kan het niet.
Ik ben bang.
Ik ga niet mee.
Wat als er …. gebeurt?
Maar dat doet ze niet, ze probeert het gewoon!
En ze leert ervan!
Ze doet hier dingen waarvan ze dacht dat ze het niet kon.
Ze wordt er zelfs handig in.
Ze is trots op zichzelf.
Ze ontdekt nieuwe dingen.
Ze ontwikkelt zich, ook al is ze 65, daar zit geen leeftijd aan gebonden.
Het is een levensinstelling. Óf je laat je angst en het onbekende je tegen houden, óf je gaat hem aan. In de auto hoorden we vandaag het nummer van Elton John uit de Lion King (heel toepasselijk trouwens als je door het Afrikaanse landschap rijdt)
“Some say eat or be eaten, some say live and let live”
Het is maar hoe je het bekijkt… Ik heb duidelijk de genen van mijn moeder. Ik herken het bij mezelf ook: het spannend vinden maar het toch doen. Nieuwe dingen proberen. Denken stél dat het lukt ipv wat als het mislukt? Uitgaan van het goede van de mens, ipv bang zijn dat ze je iets aan willen doen. Die instelling heeft ons hier gebracht en wat ben ik daar dankbaar voor! Want ik had dit voor geen goud willen missen.
Als je je angst laat bepalen en je besluit het daarom niet te doen, mis je de kans op het onvoorstelbare, de kans op ontwikkeling, de kans op een nieuwe weg inslaan waarvan je niet wist dat hij er was. Een andere inspirerende quote die ik dit jaar hoorde is:
“Blijven in je comfortzone is een valse veiligheid”
Je dénkt dat je er veilig bent, maar in feite draait de rest van de wereld rond zonder jou en val je ten prooi aan je eigen gedachten.
Welke comfortzone zou jij uit willen breken?
Voor meer reisblogs, check mijn Facebook pagina: https://www.facebook.com/rebelsonlycoaching